رســــم زمـــــونــــه

چه رَســــــــــــــم عَجیبی ستـــــــــــ ...

مَــــگهِ نَـــــــه !....

تو بی خَبـــــَــــر اَز مَن

و...

تَمـآم مَن درگیـــــــــــر ه تو... 

قسمتم از این جهان جز اشک و آه و غصه نیست
تا به کی باید در این دنیای غم آلوده زیست

ای که گفتی من اجابت می کنم هر بنده را
حال من از رنگ رخسارم مگر معلوم نیست؟

کلبه ی خندان من ،چندیست پر احزان شده
حزن این خانه ،ز صاحب خانه اش معلوم نیست؟

مَشک چشمانم تهی از اشک،مُردم ای خدااا
گر چه می دانم خوشی ،بر بنده ات مرسوم نیست!

این نصیحت بشنو از من،ای خدا ای ربّنا
عمر صبر ما دگر چون حضرت ایوب نیست

گر به جای بندگان بودی، احوالت چه بود؟
هااان!فکر آن سختی برای حضرتت مقدور نیست؟؟

می کند"تنها" سخن پایان ،اما ای دریغ
این غزل چون آتشی بر دردهایش بیش نیست

این شعر -شعر که نه فی البداهه- رو دیشب گفتم با کلی غم و ناراحتی.به هر حال آدم با خدا هم گاهی دعوا می کنه دیگه!!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 10:43 | |